ഏകാന്തതയുടെ മറ്റൊരു പുസ്തകം

ഞാൻ മടങ്ങുന്നു. മടുത്തു. കഴിഞ്ഞ കുറേ നൂറ്റാണ്ടുകളായി നിങ്ങൾ ഇതു തന്നെ ചെയ്യുന്നു. കൊല്ലുന്നു, കത്തിക്കുന്നു, ഞാൻ സൃഷ്ടിക്കാത്ത മതങ്ങളുടേയും ഞാനറിയാത്ത ദൈവങ്ങളുടേയും പേരു പറഞ്ഞ് പേയിളകി നടക്കുന്നു. ഞാൻ മടങ്ങുന്നു. മടുത്തു. ഓർമ വച്ച കാലം തുടങ്ങിയതാണ് - ഞാനീ ചുറ്റൽ, തല കറങ്ങിയിട്ടില്ല ഒരിക്കലും. ഉള്ളു ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന ഇരുമ്പ് - തിളച്ചു മറിയുകയാണ്, ചൂടെടുത്തിട്ടില്ല തരിമ്പും. ഇതൊക്കെ കാണുമ്പോൾ തലപെരുക്കുന്നു ഉള്ള് ചുട്ടുപൊള്ളുന്നു. ഈ കറക്കം നിർത്തണം. അങ്ങകലെ ഒരു നിമിഷം കണ്ണു ചിമ്മാതെ എന്നെനോക്കി നിൽക്കുന്ന ആ നക്ഷത്രമില്ലേ... അവന്റെ നേർക്ക് കുതിക്കണം അവനെ പുണരണം ഉരുകി അവനിൽ ചേരണം... ഹരികൃഷ്ണൻ ജി. ജി.

ആരും എന്നാേട് സംസാരിച്ചിെല്ലെങ്കിലും ഞാൻ നിങ്ങളാേട് സംസാരിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കും. അത് നിങ്ങൾ കേൾക്കണമെന്നില്ല, അറിയണെമെന്നില്ല, മനസിലാക്കണെന്നില്ല. നിങ്ങളാരുമറിയാതെ നിങ്ങെളെ എന്റെ മുന്നിൽ കൊണ്ടുവന്നു നിർത്തി ഞാൻ പറയുന്നതാെക്കെ കേൾപ്പിക്കാൻ എന്റെ മനസിനറിയാം. എന്തുകൊെണ്ടെന്നാൽ അതെപ്പോഴും മുറിവേറ്റ ഒരു കുഞ്ഞിനെപ്പോലെ ചിണുങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു, ശൂന്യതയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി വരുന്ന മാലാഖമാരെ കാണുന്നു, അവരുടെ ചിറകിന്റെ പതുപതുപ്പിൽ മുഖംചേർത്ത് പുഞ്ചിരിക്കുന്നു. 

ഞാൻ എഴുതിയതൊന്നും ഹൃദയത്തിൽനിന്നോ തലച്ചോറിൽനിന്നോ അല്ല. വിരൾത്തുമ്പുകൾക്കല്ലാതെ മറ്റാർക്കും 'ഞാൻ'എഴുതിയതെന്നതിലെ ഞാനിൽ പങ്കേതുമില്ല. ഞാൻ ഹരികൃഷ്ണൻ ജി.ജി

ഞാനൊരു വാർത്ത വായനക്കാരനായിരുന്നു. ഉറങ്ങിപ്പോകുന്ന ഒരു ഡ്രൈവർ, പാഞ്ഞടുക്കുന്ന ഒരു വണ്ടി. സ്കൂൾ ബസ്സിൽ നിന്നും തെറിച്ചുവീണ ഒരു കുട്ടി. മറ്റൊരു ജീവിതം തേടുന്നവർ തെളിവുകളില്ലാതാക്കാൻ തോൽക്കുന്ന ഇണയോ കുഞ്ഞോ.  ഓരോ വാർത്തകളും  കരഞ്ഞു തീർക്കുമ്പോൾ വെറുതേ ഞാൻ ചിന്തിച്ചു, ആ ജീവനെന്റേതിനോട് വച്ചുമാറാനായിരുന്നെങ്കിൽ! ഒരിക്കൽ വാർത്തവായിച്ചിറങ്ങുമ്പോൾ ഉറങ്ങിപ്പോകുന്ന ഒരു ഡ്രൈവർ പാഞ്ഞടുക്കുന്ന ഒരു വണ്ടി ഞാനും ഒരു വാർത്തയാവും...  -ഹരികൃഷ്ണൻ ജി.ജി